नात : पावसाच नि माझ

आभाळाची फाटली कूस
आला पाऊस, आला पाऊस

तस या पावसाच नी माझ
दरवर्षीचच नात
आभाळ भरून येताच
हृदयात घरघरते जात
भोकाळलेल्या झोपडीला
हाताने झाकताही येत नाही
आणि वादळाच्या धाकाने बाहेर
पळताही येत नाही

पाऊस घेऊन येते मरण
पाऊस पेरून जाते जीवन
पाऊस ठेवते गर्भार धरणी
पाऊस पळवते तोंडच पाणी

तापत्या मातीवर पूस पडताच
गंध मोहरून येते
माझी वस्ती पावसात भिजते
तेव्हा डोळे भरून येते
डोळ्यातल्या डोळ्यात आटते पाणी
अस पावसाच मन आहे कोळंश्यावणी